گلدان کارگاه خاکاب مدل لبه شيپوري

سبک زندگي امروز با زمان‌هاي گذشته تفاوت بسياري کرده است. ما انسان‌ها ديروز از شمع و چراغ براي روشنايي استفاده مي‌کرديم و امروز لامپ برقي را استفاده مي‌کنيم، ديروز از اسب براي سفر استفاده مي‌کرديم و امروز اتومبيل، قطار و هواپيما را مورد استفاده قرار مي‌دهيم. در اين تغييرات جايگاه بسياري از وسايل هم تغيير کرده است. براي مثال اين تنگ زماني براي آوردن آب به سر سفره استفاده مي‌شده است، ولي امروزه پارچ آب اين کار را انجام مي‌دهد. بنابراين براي اين که بتوان بازهم اين تنگ را مورد استفاده قرار داد بايد کاربري‌اش تغيير کند.مي‌توان از اين تنگ به تنهايي و براي تزيين استفاده کرد. همچنين مي‌توان چند شاخه گل داخل آن گذاشته و به عنوان گلدان مورد استفاده‌ قرار داد. در هر صورت کمتر کسي از آن براي بردن آب سر سفره استفاده مي‌کند. اين ظرف به رنگ آبي است؛ رنگي اصيل که در معماري ايراني نماد معنويت است. شايد اگر اين گلدان لعاب نداشت يا به رنگ ديگري بود، جايگاهي در محيط‌هاي امروزي برايش يافت نمي‌شد.سفال اين دست سازه رسي، ساليان متمادي در ميان مردمان ما رواج داشته است. اين محصولات که به نحوي مي‌توان آن‌ها را قديمي‌ترين ساخته بشر دانست، از خاک رس و در پرتو آتش شکل مي‌گيرند. هنرمندان سفالگر از دير باز مايحتاج روزمره را با همت شکل مي‌دادند و بر ظرف‌هاي گلي نقش و نگارهايي مختلف مي‌کشيدند و با رنگ‌هاي مختلف آراسته مي‌کردند. هرچند هنوز مشخص نيست که اولين سفال‌ها، جان دادن به باورهايي کهن بوده يا راه‌هايي هوشمندانه براي ساده تر کردن زندگي. اين روزها سفال بدل به يکي از يادگارهاي دوران باستان شده است که هنوز کاربري‌هاي متعددي براي آن وجود دارد. گلدان، تنديس، شمعدان و ساير مصنوعات سفالي که حتي در ميان خانه هاي مدرن امروزي نقش پررنگي بازي مي‌کنند بازمانده اي از هنر آدمي در اعصار مختلف است.