کتاب «بچه‌هاي راه آهن» اثر «اي نزبيت» و ترجمه‌ی «شیما فتاحی» است. در قسمتی از داستان می‌خوانیم: «بچه‌های راه‌آهن، از اول بچه‌های راه‌آهن نبودند. حتی فکر نمی‌کنم که در مورد آن فکر می‌کردند یا چیز زیادی می‌دانستند. فقط این را می‌دانستند که راه‌آهن وسیله‌ای است برای رفتن به جاهای مختلف مثل نمایش شعبده‌بازیِ ماسکلین، فروشگاه‌های مواد غذایی، اجرای پانتومیم، باغ جانورشناسی یا سالن مدِ مادام توسو.آنها بچه‌هایی خیلی معمولی بودند که با پدر و مادرشان در یک خانه ویلایی در حومه شهر زندگی می‌کردند. خانه‌ای که نمای آن آجر قرمزرنگ بود و در جلوی آن شیشه‌ی رنگی داشت. راهرو خانه با کاشی فرش شده بود و به آن هال می‌گفتند. آن خانه، یک حمام با آب سرد و گرم، زنگ برقی و پنجره‌های فرانسوی بلند داشت. دیوارهای خانه را رنگ سفید قشنگی زده بودند و در کل، خانه، به قول مشاوران املاک ''همه‌جور امکانات مدرن'' را داشت.» این کتاب را انتشارات «قدیانی» منتشر کرده است.
ثبت نظر : کاربر عزیز نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.