کتاب «دیوان فروغی بسطامی» اشعار فروغی بسطامی شاعر دورهی قاجار را دربردارد.عبدالرفیع حقیقت نیز بر این کتاب مقدمهاینوشته است. فروغی بسطامی از غزلسرایان نامی قرن سیزدهم و شاعر مداح فتحعلیشاه و محمدعلیشاه قاجار بوده است. او در سالهای میانی عمر به عرفان و تصوف گرایید و غزلیات عارفانهای سرود. حسن او به گوش ناصرالدینشاه رسید و او را به دربارش فراخواند. غزل مشهوری از او را میخوانیم: «مردان خدا پردهیپندار دریدند/ یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند/ هر دست که دادند از آن دست گرفتند/ هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند/ یک طایفه را بهر مکافات سرشتند/ یک سلسله را بهر ملاقات گزیدند/ یک فرقه به عشرت در کاشانه گشادند/ یک زمره به حسرت سر انگشت گزیدند/ جمعی به در پیر خرابات خرابند/ قومی به بر شیخ مناجات مریدند/ یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد/ یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند/ فریاد که در رهگذر آدم خاکی/ بس دانه فشاندند و بسی دام تنیدند/ همت طلب از باطن پیران سحرخیز/ زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند/ زنهار مزن دست به دامان گروهی/ کز حق ببریدند و به باطل گرویدند/ چون خلق درآیند به بازار حقیقت/ ترسم نفروشند متاعی که خریدند/ کوتاه نظر غافل از آن سرو بلند است/ کاین جامه به اندازهیهر کس نبریدند/ مرغان نظرباز سبکسیر فروغی/ از دام گه خاک بر افلاک پریدند» کتاب حاضر را نشر «کومش» منتشر کرده است.
ثبت نظر : کاربر عزیز نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.